| دریچه | |||
 |
آرزو
(به پیشنهاد دوست خوبم زینب ماجونی)
بوی کنده های سوخته ،
در دلی افروخته،
آتش و درّ و درخت و باغ و آب ،
آتشی کو اندرش حرای آب
***
آب سنگین است و آزاد و روان .
آب با خود ببرده مردگان .
اندر این آب و هوا و کوه و دشت .
می توان با آرزو همراه گشت .
بر زمینی فاکر و پر آبله ،
می شود انسان ملول خاطره .
زمستان82
|
7844:کل بازدید |
|
|
16:بازدید امروز |
|
|
0:بازدید دیروز |
|
|
درباره خودم
| |
| |
|
لوگوی خودم
| |
|
| |
فهرست موضوعی یادداشت ها | |
| شعر[9] . شعر[6] . | |
بایگانی | |
|
آرشیو یادداشتها شعر | |
اشتراک | |
