سبح(صبح و سبحان)

در هوایی ملکوتی در صبح ؛

در سکوتی شیرین ؛

و در آن غلغله ی بانگ اذان ؛

و در آن همهمه ی گنجشکان ؛

و در آواز بلند بلبل ؛

و صدای ، خروس لب بام ؛

شدم از غفلت بیرون .

دیدم آن گنجشک

دیدم آن بلبل را

و خروسی که لب بام ، می خواند هنوز .

و نگه بر من غفلت زده کردند به گاه

می شنیدم بانگی

بانگ بلبل بود بانگ گنجشک و خروس لب بام ؛

دم به دم می گفتند :

                      «سُبوحٌ قُدوس ربُّ الملائِکَه و الرّوُح» .

                                                                        پاییز 82